Vergi meselesinin bütçeden ve maliye politikasından ayrı düşünülemeyeceğini ifade eden Ersoy, devletin vergisini toplumsal ihtiyaçları karşılayabilmek için topladığını, neoliberal düzende devletin bu sorumluluklardan geri çekildiği ve piyasalaştırdığı, bu yüzden bütçesini oluştururken kendi vergisini de toplamaktan kaçınmaya başladığı görüşünü savundu.
Ersoy, denetim yapmanın “sihirli değnek gibi görüldüğünü”, iktidarın sermaye yapısı üzerinden kontrol edildiği yerde denetimle bir şey yapılamayacağını, denetleyici mekanizmayı kuracak olanın emekten yana talepler ve emekten yana örgütlenmeler olduğunu öne sürdü.
Genişlemeci bir maliye politikasına girilmesi halinde hayatın ucuzlatılabileceğini söyleyen Ersoy, halkın dolaylı vergiler ve sermaye tarafından gasp edilen haklarıyla ezildiğini savunarak, “halkın, emek ve sermaye arasındaki çelişki üzerinden tepkisini göstermeye ihtiyacı var” ifadesini kullandı.
