Bir de hıyarı bile 50 TL'ye yiyip ses çıkarmayan ama konu hayvan olunca "ben de hayvancıyım bu fiyata hayvan olmaz" deyip kasabın satırını bileyen çobancıklar olmasa sıkıntı yok...
(Adil Talha)
Ara seçimlerin maliyeti yaklaşık 25 milyon Türk lirasıymış. Yani bir milyon sterlin.
Genel seçim yapmıyorlar ha. Bu bir ara seçim.
Bu parayla üç okul yapılır. Girne veya Güzelyurt Hastanelerinden biri bitirilebilir.
Elektrik jeneratörleri takviye edilir.
Ana yollar yol hâline gelebilir.
Ama ne gerek var? Varsın çocuklar derme çatma çadırlarda eğitim almaya devam etsin.
Hastalar, yetersiz ortamlarda tedavi alsın.
yollarda çukurlara düşelim.
Bize seçim lazım.
Hem de sonucunda hiçbir fark yaratmayacak bir seçim.
“Efendim Anayasa’ya uymak lazım”.
Vay canına! Peki daha önce uymadıklarınızın hesabını verecek misiniz?
Geçenlere Birikim Özgür’ü dinledim. “Madem ki mecbursunuz. Seçim yasasını değişin. Sadece Lefkoşa ilçesi dahilinde seçim yapınız. En azından maliyet %60 azalır” diyordu.
Ne kadar haklı? Haklı da, dinleyen mi var?
Adamlar ağızlarından çıkanı” Tanrı Kelamı” sanıyorlar.
Sevmiyorlar ülkelerini. Sevmiyorlar insanlarını. Bu nedenle kafalarına göre takılıyorlar.
Tarih yazacak bu devri. 100 yıl sonra tarih kitapları : "Paraları olmadığı için yol okul yapamadılar, karanlıklarda oturdular, sonra iki kuruş buldular ve anlamsız seçim yaptılar" yazacak.
Bu devri kitaplarından okuyan torunlardan bize sadece bir "Yuh" çıkacak
(Bülent Dizdarlı)
Keşke daha fazla insan risk alsa, özgürleşse, üretse ve anlasa ki bireysel olarak da siyasi olarak da özgürleşmenin yolu üretmekten; kimseye eyvallahın olmamasından geçiyor!
Ne güzel demiş Pınar Ener:
İnsanların çoğunluğu risk almak istemiyor, hazıra alıştı. Ülkenin en önemli sorunu bence bu… Kendi adıma ‘işe yarıyorum’ duygusunu özlemiştim. Bir işe yaradığınızı hissetmek sadece üretmekle mümkündür. Bunun dışındaki tatmin duyguları geçicidir. İnsan oturdukça miskinleşir
(Nazar Erişkin)
Satın alınız. Yağmalamayınız: Rum basın haberlerine göre, Maraş’ta evleri, iş yerleri, vs. mülkleri olan bazı Rumlar , mallarını satıyorlar. Zaten 1974 den beri ölenlerin mallarına evlatları, akrabaları sahip oldu. Ama, bir türlü, kullanamadı, gelir elde edemedi, kiralayamadı... Yıllarca daha, ne olacak ,diye beklemek yerine satmayı planlayan mal sahiplerini engellemek için Kıbrıs hükümetinin harekete geçmesini isteyen DİKO ve AKEL, kritik durumdan bahsediyor. Zenginlerimize gün doğdu. Fırsatı kaçırmayınız. Daha önceleri Mal Tazmin Komisyonu ile anlaşarak tapuları teslim etmeye hazır yüzlerce Rumun malını, "para yok, kaynak yok" diyerek alamamıştık. Bu kez, KKTC değil, para babası olanlarınız, koşunuz. Satın almaya, yağmalamaya, ganimetlemeye değil. Resmen satın almaya.
(Özcan Özcanhan)
