Bu günün iktidarlarının yaklaşık üç ay öncesine kadar henüz muhalefet sokaklarında dolaşırken söylediklerini anımsayın!
Başta sağlık hizmetleri olmak üzere, sarf ettikleri sözlere,
sandıktan çıkabilmek adına “biz yapacağız” doğrultusunda verdikleri sözleri hatırlayın!
Hastanelerde, sağlıkta yaşanılan en küçük olumsuzlukta nasıl sokaklara döküldüklerini, nasıl ortalığı bir birine katmak için nutuklar attıklarını anımsayınız!
Günümüzde yaşatılanları da gördüğümüzde vatandaşa “enayi” gözüyle baktıklarını bir kez daha anlıyor ve tam bir batağın içinde çırpınmakta olduğumuzu bir kez daha anlıyorum.
Dövizin her geçen gün önlenemez yükselişinin faturasını çaresizlik içinde kıvranmakta olan kalp ve diyabet hastalarına fatura etmek, bu nasıl bir insanlıktır?
Döviz yükseldi, ilaç yok! Vay guzzum vay!
Bu nasıl bir sağlık anlayışıdır?
Kalp ve diyabet hastalarına ilaç bulunamaması yanında, altmışa yakın AIDS hastasına da ilaç yok!
Nereye kadar gidecek bu? İlaçsızlık yüzünden ölümler başlarsa kim ödeyecek bunun faturasını?
Yıllarca kendi içimizde, kapalı bir toplum hüviyetinde yaşadık durduk!
Ne var ki zembereği boşalmışçasına akın, akın KKTC ye öğrenci adı altında gelen Afrika kökenli binlerce öğrenci var.
Biliyoruz ki hepatit ve AIDS etkeni olan HIV gibi bulaşıcı hastalıkların kökeni Afrika!
Bütün bunlara karşın ülkede bu hastalıklara karşı sıkı bir denetim de bulunmuyorsa?
Ortaya çıkacak sonuçları düşüne biliyor musunuz?
Bütün bunlara ilaveten bazı bölgelerde bu kimselerden oluşan çetelerin de oluşmaya başlandığı haberleri işin tuzu biberi durumuna geldi!
Ülkede denetimsizliğin, ülkede sorumsuzluğun, nemelazımcılığın faturası çok ağır olur ama bu günün uygulamalarıyla, faturayı ödeyeni bulamazsınız!
Müşavirliği kaldırmak yanında, hangi makamda olunursa olunsun, sorumlu olmanın faturaları da ödetilir hale gelebilse, işin sonunda “gamdirdimoni” diyerek çekip gidilmese?
Kararın altında olana sonuçların hesabı da sorulabilse.
Yapa bilir misiniz bunu?
O zaman “döviz arttı ilaç yok” diye bilecek misiniz?