“Bağıra çağıra ağlıyordum, tüm okul beni izliyordu"

Lefkoşa Devlet Hastanesi Emekli Başhekimi, Dr. Bülent Dizdarlı, 24 Kasım Öğretmenler Günü dolayısıyla dün sosyal medya hesabından yaptığı paylaşımda, Öğretmenler Günü vesilesiyle bir anısını anlattı.
Dr. Bülent Dizdarlı’nın paylaşımı şöyle:
Öğretmenler günü vesilesiyle bir anım.
Annem öğretmendi. Birinci sınıfları okutuyordu. O zamanın koşullarında beni evde bırakmak istemediğinden midir nedir bilmem ama ben de onunla aynı sınıfa öğrenci gibi girip çıkıyordum. Öğrenci gibi diyorum zira yaşım sınıf müdavimlerine göre bir yaş küçüktü ve kayıt da yapmamıştım. Kısacası ben bilmiyordum ama misafir öğrenciydim. Bu şekilde bir yıl devamlı okula gittim. Asil öğrenciler ne öğreniyorsa öğrendim. Ne yapıyorlarsa yaptım.
Yaşım gereği ertesi yıl kayıt yaptırıldı ve annem beni yine birinci sınıfa yerleştirdi. Arkadaşlarımdan ayrılmak çok canımı sıkmıştı. Daha da ötesi isyan etmiş sınıfı terk etmiştim. Elime geçirdiğim bir değnekle de, annemin beni geri getirmeleri için gönderdiği çocukları kendimden uzak tutuyordum. Sanırım bağıra çağıra ağlıyordum da ve tüm okul beni izler durumdaydı.
Allah Rahmet eylesin müdürümüz Balman Bey sonunda yanıma geldi. Son derece otoriter biriydi. Yalnız öğrenciler değil öğretmenler de onu hem sever hem de ondan biraz korkardı. O gelince herkes susardı. Nitekim yine öyle olmuştu.
Olayın ne olduğunu sorup öğrendikten sonra bana dönerek " Odama gel" demişti. O bir şey söyledi mi kanundu. Odasına giderken ben de onu takip ettim.
Masasına oturdu ve bana " şimdi seni imtihan edeceğim. Sonra hakkında karar vereceğim. Sen de ne dersem yapacaksın. Tamam mı?" diye otoriter bir tavır koydu. Ağzımdan belli belirsiz korkuyla dolu " tamam" sözcüğünün döküldüğünü anımsarım. Açıkçası Balman Bey'in öyle bir otoritesi vardı ki buna itiraz edecek cesaret değil 6 yaşında bir çocuğun 46 yaşında bir kişide bile olamazdı.
Lafı uzatmayalım. Bir kitap uzattı ."Oku" dedi. Okudum. Sonra bir kurşun kalem bir defter verdi. "Ben söyleyeceğim sen yaz " dedi. Bir paragraflar bir şeyler yazdırdı. Aldı baktı. İkinci bir kağıt uzattı. Üstünde 10 tane aritmetik problemi vardı. "Yap bakalım bunları da" dedi. Sanırım hepsini kısa sürede yapmıştım.
Beni aldı Öğretmenler odasına gittik. Annem ve birkaç öğretmen oradaydı. Belli ki heyecanla Balman Bey'in kararını bekliyorlardı. Onları fazla bekletmedi.
"Bu efendi bütün imtihanları geçti. Kendisini direkt ikinci sınıfa arkadaşlarının yanına koyun. Tekrar biri okuması kayıp olur" dedi.
Çok mutlu olmuştum.
Bu gün öğretmenler günü . Bu anımla başta annem ve Balman Bey olmak üzere üzerimde emeği olan tüm öğretmenlerimi anmak istedim