Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nde yıllardır , sürdürülmeye çalışılan bu köhne yapı tamamen çökmüş durumdadır.
Özellikle 1974 Mutlu Barış Harekâtı sonrası sağlanan ganimet ve üleşme düzeni, yani üretmeden tüketme ve haksız kazanç sağlama adaletsiz yaşam gibi olgular yıllardır bu ülkede yaşayan yurttaşlar arasında derin uçurumların oluşmasına neden olmuştur
Ben bu çerçevede yaşananları feodalizm ve derebeyliğe benzetiyorum. Tüm bu gelişmeleri irdelerken kısaca sizlere feodalizm ile ilgili biraz bilgi vermek istiyorum.
Feodalizm özellikle Ortaçağ Avrupası olmak üzere tarihin birçok döneminde rastlanan toplumsal, ekonomik ve siyasal örgütleniş biçimidir. Feodalizm kelimesi de latince kökenli bir kelimedir. Feodal toplumdaki siyasi örgütleniş, koruyan-korunan ilişkisine dayanan hiyerarşik bir düzenin siyasi yapısı bir piramit gibidir.
En üstte kral veya imparator altında ise kendisine bağlı soylular vardır. Bu soyluların altında da daha başka soylular olur. Bu hiyerarşik düzenin en altta en geniş tabakasını serfler oluşturur. Feodalizmde ise ekonomik yapı basittir. Soylunun toprağında üretim yapıp, gereken çok az miktarı kendine ayırdıktan sonra geriye kalanı soyluya veren köylüler ana üretici güçtürler. Soyluluk sınıfı, üretim yapan serflerin çalıştığı toprağın sahibi olan ve serfler üzerindeki sınıftır. Ortalama olarakta soylu sınıfı, feodal düzende yaşayan nüfusun onda birini oluşturur. Soylular üretim yapmaz, serflerin yaptığı üretimden pay alarak geçimlerini sürdürürler.
Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’ndeki yapı ne kadar da benzeşiyor değil mi feodal yapıya. Ülkedeki tüm toplum katmanları arasında sorunlar artarak devam etmektedir. Bölgeler arası gelir dağılımındaki adaletsiz yapı apaçık ortada durmaktadır. Özellikle Dipkarpaz,İskele,Güzelyurt ve bazı dağ köyleri ile meserya bölgelerinin durumu ortadadır. Üretim yapan sektörlerin başında gelen çiftçi, hayvancı, seracı ve narenciyeci ne ürününü satabiliyor nede gelişen teknolojik olanaklardan faydalanabiliyor.
Bunlar yanında , değişimlere ve doğru dönüşümlere kapalı bir toplum olarak yıllardır yaşantımızı sürdürmemiz bizlerde alınganlık, kırılganlık ve edilgenliğe neden olmuştur. Geçmişi ile yüzleşmekten kaçınan bugünü doğru dürüst yaşayamayan ve geleceği plansız olduğu için karamsar olan toplumumuzda yeniden bir uyanışa ihtiyaç yok mudur sevgili okurlarım.
Buda halkın doğrudan yönetime talip olması ve yenilikçi ve güvenilir siyasi kadrolar ile mümkündür. Bizler bu küçücük coğrafyaya sıkıştırılmış bir halde var olan enerjimizi de birbirimizi linç etmek için harcar iken etrafımızdaki hareketlilikten bihaber yaşamaya daha ne kadar devam edeceğiz.
Her alanda adaletli yaşam felsefesini yaşamımıza dahil etmez isek , içinde bulunduğumuz durumdan dolayı, yukarıda belirtmiş olduğum gibi zenginler ve yoksullar, asiller ve serfler örneklerinde olduğu gibi Ortaçağda öne çıkmış yönetim biçimi olan feodalizm ve derebeylik örneklerini anımsatmak benim için halkımıza bir görevimdir diye düşünmekteyim.
Sonuç itibarı ile bizler yıllardır her alanda feodal anlayış ve derebeylik yaklaşımı ile idare edilmeye çalışılırken kendi iç adaletimizi sağlayamadan daha ne kadar bu şekilde yaşayabileceğimize inanmaktayız.