Başbakan Erhürman dünkü açıklamasında yolsuzluk dosyalarıyla ilgili olarak bunların ikiye ayrıldığını, bir kısmının parasal zarara uğratma olarak değerlendirile bilineceğini, bir kısmının suç unsuru içerdiğinden cezayı gerektirdiğini ve bu şekilde değerlendirilmesi gerektiğini söyledi.
Savcılıkta “mesele yok” olarak sınıflandırılanlar içinse bunların kapandığını, bir şey yapılamayacağını belirtti. Savcılık bu karara varmışsa mesele kapanmıştır demek.
Ne güzel değil mi?
Böylelikle göz göre göre hellim ve suni gübre meselesi yanında diğer konular hasır altı ediliyor.
Ne çıkar, varsın edilsin.
İçiniz rahatsa, vicdanen bir sıkıntı yaratmıyorsa ve geceleri yattığınızda yatıştırıcı ilaç almadan uyuyabiliyorsanız mesele yok!
“Devlet malı deniz, yemeyen domuz” der, mışıl, mışıl uykuya dalarsınız, olur , biter!
Şimdi üzerinde durulması gereken asıl mesele Türkiye den Başbakana randevu gelmemesi!
Hatta hükümetin KKTC Meclisinden onay görmesine rağmen Türkiye den hala daha kutlama mesajının bile gönderilmemesi.
Geçmişte de gördük, bu davranış biçimi manidardır diye düşünüyorum!
Bir anlamda hükümet KKTC Meclisinden onay aldı ama TC den onay bulamadı demek değil mi bu?
Yakın geçmişte sarf edilen sözleri düşünüyorum. İmamın ordusu ha, faşistlere karşı omuz omuza ha, Türk ordusu Kıbrıs ta da, Afrin de de işgalci ha!
Dış İşleri Bakanına TC Dış İşleri Bakanı Çavuşoğlundan davet gelmiş ama Özersay Başbakana davet yapılmadığı için bu çağrıya olumlu cevap vermemiş.
İster olumlu cevap verir, isterse vermez. Kimseleri böyle bir icabete zorlamak doğru değil.
Siz asıl protokolün imza safhasında görün gümbürtüyü.
Temennimiz olayların tırmandırılmaması ancak arı kovanına KKTC de çomak sokan çok.
Yol ayırımından söz ediliyor!
Ya çağdaş ve dünyalı olmaktan, ya da dinin yozlaşmış batağında çırpınan geri kalmış bir ülke konumundan dem vuruluyor.
Hiç kimse uçma gücüne sahip olmayan kanatları zayıf bir serçenin, ya bir çocuk elinde hırpalanarak, ya da bir sokak kedisine yem olarak yok olmasından söz etmiyor.