Bizim Halkın Sesi’nin 14 Şubat tarihli yayınında önemli bir haber vardı. Haber, güneydeki gazinolarla ilgiliydi. Haber üreten veya haber yakalayan gazeteeciler ilginç bulgularla kamuoyunun ilgisini çekmeye çalışırlar. Sadece ilgisini değil, insanları bir tutkusunu da irdelerler.
Bu haberi yapan gazeteci, güneydeki gazinoların park yerindeki Türk arabalarını resimlemiştir. Sırf belgeleme adına o araçların resmini çekmiş ve gazetede yayınlamış.
Bu haberin başlığı şöyleydi:
“Kıbrıslı Türklerin güneydeki casinolara ilgisi artıyor.”
Şayet durum o şekildeyse, KKTC hükümeti bir kere değil on kere düşünmelidir, neden Kıbrıs Türkleri güneydeki gazinolara gitmeye başladı.
Gazinolara girmek, bildiğiniz gibi KKTC vatandaşlarına yasaktır. Yani Kıbrıslılar kuzeydeki gazinolara polis korkusundan giremiyorlar. Girseler de polis ha şimdi, ha birazdan baskın yapacak endişesi ile istedikleri gibi eğlenemiyorlar.
Kuzeyin gazino hayatını ve Kıbrıs Türklerinin yasaklı durumlarını geçmişte bir yazımda yorumlamıştım. O yorumumda şöyle demiştim.
“Yaşı hayli ilerlemiş memurlar veya sivil halk, bu memlekette kan döktü, ter döktü. Lakin Kuzeydeki gazinolara girişleri yasak. Nundan saçma bir durum olamaz. Türk vatandaşları gazinolara girebiliyor, güneyden Rumlar gelerek bizim gazinolarımızda keyif yapıyorlar, Arabı çorabı ve her milletten insanlar giriyorlar lakin Kıbrıs Türkleri giremiyorlar.”
Güneydeki gazinolarla ilgili hazırlanan raporda, müşterilerin yüzde 67’sini Kıbrıslılar oluşturmaktadır.
Casino İşletmecileri Birliği Asbaşkanı Ayhan Sarıçiçek bu duruma açıklık getirdi.
“KKTC’de ödenen verginin %52’sini casinolu otel işetmecileri tarafından ödenmektedir. İstihdam dahil, dolaylı olarak ekonomiye en fazla katkısı olan sektöre hükümet sahip çıkmamaktadır.”
Ayrıca Sarıçiçek Kıbrıs Türklerinin neden güneydeki casinolara gitmeye başladıklarını şu sözlerle anlatıyor.
“Güneydeki gazinolara giden Türkler, polis korkusu olmadan rahatça oyun oynama imkanı buldukları için çok sayıda Türk güneydeki gazinoları tercih etmektedir.”
İşin püf noktası da buradadır.
Polis korkusuyla gazinolara gitmeye korkan Türkler...
Bu konuyu geçmiş maliye bakanları ile tartışmıştık. Bazı arkadaşlar benden bu konuyu yorumlamamı istemişti. Lakin o kadar bastırmamıza rağmen, hiçbir politikacı bu konuyu gündeme getirmedi.
Politikacılar seçmenden korkuyorlar. Kim gazinoculara arka çıkarsa ve emekli gazino müşterilerine arka çıkarsa, mutlaka seçmenden tepki alacaklar diye korkuyorlar.
Halbuki bu bir sosyal yaradır. Gazino işletmecileri gazinolarını başları ağrımadan çalıştırmak isterler. Halbuki yasada bir düzenleme yapılsa ve “emeklilere gazinoya girmek serbesttir” dense bu iş çözümlenecek. Veya her girişte belli bşr karkı payı ödense yşne sorun çözümlenecek.
Meerhum Kurucu Cumhurbaşkanı Denktaş, genelde gazinoda maaşlarını harcayan ve ailesi ile ters düşen kumarcılara tepkiliydi. Bu iş için de zaman zaman gazinoları denetleme talimatı verirdi. Onun zamanında ben de Tursim Bakanlığında Müdürdüm. Ayrıca görevim icabı da gazino denetim kurulundaydım. Maliyede bütün denetçiler için bir toplantı yapılmıştı. O toplantı gecesi doğudan batıya kadar bütün gazinolar denetlenecekti.
Gruplaştığımızda Mustafa Cemal’le ben işe önce Salamiz Bay gazinosundan başlamıştık, sonra Mağusa soınra Girne ve Lefkoşa’ya uzanmıştık.
Gazİnolar genellikle gece faaliyete başlar. Yani Kumarcılar geceyi gazinoda geçirirler. Lakin kaç tane gazino denetlemişsek, hiçbirinde tek bir Türke rastlamamıştık.
Girne’de Con Aziz’in gazinosunu denetlemeye gittiğimizde Aziz Bey’e sormuştum.
“Aziz Bey, neden tek bir gazinoda Kıbrıslı Türk yok?”
O da bana şöyle cevap vermişti:
“Osman Bey, siz Maliye’de toplantıya girdiğinizde birisi bize kuşu uçurtmuştu. O nedenle tek bir Türkü gazinoya sokmadık.”
İşte... Yasada gerekli düzenleme olsa, hiç bunlar olmaz. Lakin hükümet şapkasını önüne koysun. “Artık gazino yasasında düzeltme zamanı gelmiştir” demesi lazım.
Esasında kumar hastası olan insanlar, uyuşturucu gibi kumar oynarlar. Zavallı emekliler de ölümün eşiğine gelmişler ve mutlu bir zaman geçirmeye çalışırlar.
Kısmi felç geçiren ve tekerlekli sandalye ile gazinoya gelen bir arkadaşım bana şöyle demişti.
“Polis gelirse beni alsın içeri götürsün ve yargılasın. Lakin bana bir de oyun makinası versinler içeride oyalanmak için.”
Nitekim o arkadaşım iki üç gün önce hayatını kaybetti. Yani zevk aldığı şeyler kaldı yanına.
Şimdi hükümetimiz düşünedursun. Gazinolar yasasını nasıl düzenleriz, diye.
