Geçen hafta değindiğim ve üzerinde ısrarla durup ele almak istediğim konu olan eğitim sistemimizi bu haftada kaldığım yerden devam edip değerlendirmek istiyorum. Bu kez eğitim sistemimizi değerlendirirken eğitimde önemli derece katkısı olan ailelerden başlamak istiyorum. Ailelerin eğitime katkısının yanında topluma birer kültürlü bireylerin kazandırılmasında da önemli pay sahibi olduğunu düşünüyorum. Günümüzde son zamanlarda görülen kadına yönelik şiddetin, cinsel istismarın, cinsel taciz gibi tüm bu unsurların aslında önlenmesinin  tek bir yolu vardır o da ailede başlar. Ebeveynlerin çocuklarına bunların yapılmamasına yönelik eğitimlerini küçük yaşlarda verilmesiyle başladığını düşünüyorum. Çünkü biliyoruz ki ağaç yaşken eğilir…
Eğitim sisteminde önemli sorunlardan birinin aileden kaynakladığını, ailelerin ilgili sorunlarda aile eğitiminin yetersizliği, ailelerin çocuklarına sorumluluk vermemesi, ailelerin geçim derdinde olması sosyo-ekonomik yapının zayıf olması eğitim sistemini olumsuz etkilemektedir. En önemli sorunlardan birisi aile yapısı ve bunun eğitim sistemindeki etkileridir. Ailelerin çocuk bakımı konusunda oldukça yetersiz ve bilinçsiz oldukları görülmektedir. Bu durum eğitim üzerinde direkt olarak etkilidir. Unutulmamalıdır ki eğitim önce ailede başlar.
Ailelerin özellikle meslek liselerinde ilgisiz davranması, çocukla düzgün iletişim kurmaması, ailelerin büyük kısmı eğitimsel açıdan çocuklarına gerekli ilgi ve yardımı yapmamaktadır.
Parçalanmış aile çocukları, sosyal ve psikolojik ihtiyaçları karşılanmamış öğrencilerin Maslow’un ihtiyaçlar teorisine göre hiyerarşinin henüz alt basamaklarında olması nedeniyle öğrenmeye hazır bulunmaları söz konusu değildir.
Tüm bu unsurlar aslında farkında olmasakta veya farkında olup hiç farkında değilmişiz gibi davranan ailelere ait unsurlardır. Eğitim sistemimizin gelişmesini istiyorsak ilk adımı ailelerin kendilerini sorgulayarak yapmasını öneriyorum. Çünkü eğitim önce siz ebeveynlerden başlıyor. İyi bir geleceğin kilit noktası sizlersiniz. Ülkemizin geleceğini kurmaya çok geç olmadan başlamakta yarar olduğunu düşünüyorum. Çünkü iyi bir gelecek eğitimli toplum yapısıyla olur. Bu haftaki yazımın sonuna gelirken son cümlelerimi yazarak noktayı koymak istiyorum.
İnsan eğitimle doğmaz, ama eğitimle yaşar.  Diyerek bu haftalık noktayı koyuyorum. Önümüzdeki hafta kaldığımız yerden görüşmek temennisiyle sizlere veda ediyorum. Sağlıklı günler dilerim.